Κοινωνία - Οικονομία (Η Εκκλησία του Δήμου)

Αντε να σωθούν και οι ασφαλιστικές εταιρίες...


Στο τραπέζι υποχρεωτική ασφάλιση ακινήτων για σεισμό ή πλημμύρα

Το υπ. Οικονομικών έχει συστήσει ειδική νομοπαρασκευαστική επιτροπή

Της Ευγενιας Τζωρτζη

Την υποχρεωτική ασφάλιση ακινήτων για μεγάλους καταστροφικούς κινδύνους μελετά το υπουργείο Οικονομικών, σε μια προσπάθεια να προλάβει το ενδεχόμενο μιας γενικευμένης οικονομικής ζημιάς από ένα απρόσμενο γεγονός, όπως ο σεισμός ή η πλημμύρα.

Το θέμα απασχολεί ήδη το υπουργείο Οικονομικών, που έχει συστήσει ειδική νομοπαρασκευαστική επιτροπή για να εξετάσει το θέμα, το οποίο αν και χαρακτηρίζεται πρώιμο, μπορεί να αποτελέσει πιλότο για τη διεύρυνση της υποχρεωτικής ασφάλισης στη χώρα. Το μοντέλο που συζητείται παραπέμπει στη δημιουργία ενός Ταμείου, τη διαχείριση του οποίου θα έχουν οι ασφαλιστικές εταιρείες και το οποίο θα ασφαλίζει υποχρεωτικά όλες τις κατοικίες, τουλάχιστον μέχρι ενός ορισμένου ποσού. Το ποσό της κάλυψης μπορεί να είναι π.χ. 100.000 ευρώ και το κόστος θα επιβαρύνει τον ιδιοκτήτη του ακινήτου, ο οποίος θα πρέπει υποχρεωτικά να διαθέτει το σχετικό ασφαλιστήριο συμβόλαιο για κάθε πράξη που συνοδεύει το ακίνητο. Το κόστος με βάση τα δεδομένα της ασφάλισης που ισχύουν σήμερα στην ασφαλιστική αγορά, κυμαίνεται στο 1 - 1,5 περίπου ευρώ για κάθε 1.000 ευρώ ασφαλιστικής κάλυψης.

Ετσι το κόστος ασφάλισης για ένα ακίνητο που θα ασφαλιστεί για 100.000 ευρώ, υπολογίζεται στα 100 - 150 ευρώ περίπου τον χρόνο. Οι ιδιοκτήτες ακινήτων θα μπορούν φυσικά να ασφαλιστούν και για υψηλότερα ποσά, ανάλογα με την αξία του ακινήτου, αλλά στόχος είναι η εξασφάλιση ενός βασικού επιπέδου ασφαλιστικής κάλυψης.

Η λογική της υποχρεωτικής ασφάλισης του ακινήτου, στηρίζεται στο μοντέλο της υποχρεωτικής ασφάλισης οχημάτων για αστική ευθύνη. Το επιχείρημα που υπαγορεύει την επέκτασή του και στην αγορά ακινήτου, είναι η αδυναμία του κράτους να αποζημιώσει τους παθόντες στην περίπτωση ενός απρόσμενου γεγονότος, όπως είναι ο σεισμός, όπου οι συνέπειες είναι γενικευμένες.

Οπως εξηγεί ο καθηγητής Ασφαλιστικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς και μέλος της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής κ. Μιλτιάδης Νεκτάριος, η υποχρεωτική ασφάλιση σπιτιών είναι διαδεδομένη σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, όπου υπάρχει άλλωστε αυξημένη ασφαλιστική συνείδηση, ενώ ακόμη και χώρες όπως η Αλβανία, η FYROM ή η Βουλγαρία, προχώρησαν πρόσφατα στη δημιουργία αντίστοιχων Ταμείων, που αποζημιώνουν τους ασφαλισμένους.

Το Ταμείο προτείνεται να λειτουργεί ως Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, το οποίο θα εποπτεύεται από το κράτος, αλλά τη διαχείρισή του θα έχουν οι ασφαλιστικές εταιρείες, οι οποίες έχουν την εμπειρία τόσο του σχεδιασμού των προϊόντων, όσο και της διαχείρισης παρόμοιων χαρτοφυλακίων. Η σκοπιμότητα δημιουργίας ενός νέου φορέα, υπαγορεύεται από το γεγονός ότι το μέγεθος των καταστροφών από ένα ενδεχόμενο σεισμό, μπορεί να ξεπεράσει ακόμη και τις δυνατότητες των ίδιων των ασφαλιστικών εταιρειών και γι’ αυτό τον λόγο απαιτείται η σύμπραξη πολλών εταιρειών, δηλαδή επαρκών κεφαλαίων.

Αν και η επιβολή μιας πρόσθετης επιβάρυνσης στα ακίνητα ακούγεται με τα σημερινά δεδομένα ως πολυτέλεια, στην περίπτωση της κάλυψης από καταστροφικά γεγονότα, έχει ουσιαστικό και φυσικά ανταποδοτικό περιεχόμενο. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην περίπτωση του μεγάλου σεισμού το 1999, οι ζημιές υπολογίστηκαν στα 3 δισ. ευρώ, από τα οποία η κρατική συμμετοχή ήταν περίπου στα 800 εκατ. ευρώ.

Οι σημερινές δυνατότητες του κράτους κάνουν απαγορευτική οποιαδήποτε πιθανότητα συνεισφοράς σε περίπτωση ενός παρόμοιου ή ακόμη και μικρότερου σε ένταση φαινομένου. Ανάλογη είναι άλλωστε και η ανησυχία για εκτεταμένες καταστροφές από πλημμύρες, ένα φαινόμενο που επίσης, αποκτά μεγαλύτερη συχνότητα πλέον και στη χώρα μας.

Να σημειωθεί ότι σήμερα το ποσοστό των ακινήτων στη χώρα που διαθέτουν ασφαλιστική κάλυψη για σεισμό, δεν ξεπερνά το 15%, ποσοστό που συνδέεται άμεσα με το γεγονός ότι σημαντικός αριθμός ακινήτων τα τελευταία χρόνια έχουν αποκτηθεί με τραπεζικό δανεισμό. Στην περίπτωση της ασφάλισης του δανείου, είναι σημαντικό να γνωρίζει κάποιος ότι η αποζημίωση καλύπτει πρώτα την τράπεζα για το μέρος του κεφαλαίου που δεν έχει αποπληρωθεί και μόνο το υπόλοιπο ποσό επιστρέφεται στο δανειολήπτη.

news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ec..._2_02/03/2013_513000

Καλημέρα,
Διάβασα μία είδηση ευχάριστη σήμερα και θέλω να την μοιραστώ. Όχι οικονομική βεβαίως βεβαίως. Αλλά από αυτές τις ειδήσεις που μπορεί να μην τις διαβάσουμε πουθενά.

Χθες λοιπόν ανακοινώθηκε στο Science Daily,η πρώτη καταγεγραμμένη περίπτωση παιδιού που θεραπευτηκε από τον ιό HIV.
Όλο το άρθρο βρίσκεται εδώ
www.sciencedaily.com/releases/2013/03/130303172640.htm

Γιατί υπάρχουν και αυτές οι ειδήσεις, οι οποίες νομίζω οτι μας αφορούν όλους.

!

Yστερα μας φταιει η τροικα.
Οι μ@λ@κες οι Αμερικανοι εδω επρεπε να ριξουν τις πυρ.βομβες κ οχι στους Γιαπωνεζους!

Στέργιο, ο ΓΑΠ τα έκανε όλα σωστά, απλά με την ανάποδη σειρά.

Επρεπε να κάνει δημοψήφισμα, να κουρέψει το χρέος κατά 50%, να πάρει δάνειο 110 δις ευρώ και στο τέλος να πει ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!

Τζήμερος: Ο επόμενος ισοβίτης πρέπει να λέγεται Παυλόπουλος

Στον Προκόπη Παυλόπουλο επιτίθεται με άρθρο του στην Athens Voice ο Θάνος Τζήμερος, τον οποίο κατηγορεί για προώθηση του κομματικού πελατειακού κράτους και τονίζει πως ο επόμενος ισοβίτης πρέπει να λέγεται Παυλόπουλος.

Ολόκληρο το άρθρο του κ. Τζήμερου:

«Αν η υπεξαίρεση 17 εκατομμυρίων σε βάζει μέσα ισόβια, ποια πρέπει να είναι η τιμωρία για υπεξαίρεση 1,2 δις ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ;

Ο υπεξαιρέτης, στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι το κομματικό πελατειακό σύστημα. Κι αυτός που ανέλαβε τη βρόμικη δουλειά λέγεται Προκόπης Παυλόπουλος. Για τους φίλους, Πάκης.

Η κομπίνα είναι γνωστή. Για να παρακάμψουν το ΑΣΕΠ, οι κομματικοί μηχανισμοί είχαν εφεύρει τη μέθοδο των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου. Πήγαινε ο «πελάτης» στο γραφείο του βουλευτή, του δημάρχου, του υπουργού κ.λπ. και αυτός τον έστελνε σε ένα από τα δεκάδες χιλιάδες νομικά πρόσωπα που «εποπτεύει» το Δημόσιο. Συνήθως του έδινε κι ένα σημείωμα: «με σύσταση της κας Τάδε» – όπου κα Τάδε ήταν η ιδιαιτέρα του κομματάρχη. Άλλες φορές το φρόντιζε περισσότερο το παιδί, όπως αποκαλύπτουν τα σημειώματα που βρήκε ο επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης Λεάνδρος Ρακιντζής στις αθρόες παράνομες προσλήψεις του ΜΕΤΡΟ: «Υπεύθυνη Σταθμού, τη φοβίζει δεν είναι σίγουρη», «Την αγχώνει η δουλειά του εκδότη», «Επιθυμεί θέση ελεγκτή εισιτηρίων», «Δεν δέχτηκε να γράψει το test». Υπήρχαν και φορές που το σημείωμα το έστελνε κατευθείαν ο ένας «νονός» στον άλλον: «Δεν κάνει για τίποτε. Βολέψτε τον κάπου». Όλοι αυτοί υπέγραφαν συνήθως συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή έργου. Στριμωχνόντουσαν σε ένα γραφείο, τους έδιναν σφραγίδα, γραφική ύλη, τους έβαζαν κι έναν υπολογιστή για να παίζουν πασιέντζες κι έπεφτε το παραδάκι. Κι επειδή οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου κάποτε λήγουν, το κόμμα-πατερούλης τις ανανέωνε και τις ανανέωνε και τις ανανέωνε...

Όμως, η αβεβαιότητα είναι κακό πράγμα. Κι όταν κάποια την αγχώνει η δουλειά του εκδότη (εισιτηρίων, όχι λογοτεχνικών έργων, να μην μπερδευόμαστε...), φαντάσου πόσο την αγχώνει η σκέψη ότι σε 8 μήνες θα πρέπει να ανανεώσει τη σύμβαση της αργομισθίας της! Πίεζαν, λοιπόν, οι συμβασιούχοι: «Μονιμοποιήστε μας, γιατί δεν θα σας ξαναψηφίσουμε». Πόσοι ήταν αυτοί; Κανένας δεν ξέρει, ούτε καν κατά προσέγγιση. Το κράτος αποφεύγει να μετράει. Υπολογίζονται, πάντως, σε τουλάχιστον 200.000!

Ήταν άχρηστοι όλοι; Φυσικά και όχι! Κάποιοι μπορεί να ήταν και ιδιαίτερα ικανοί ως άτομα. Αλλά, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, προσλήφθηκαν ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ούτε οργανική θέση ούτε ανάγκη. Και όλοι, μα όλοι, παρέκαμψαν το ΑΣΕΠ. Όλοι, μα όλοι, ακόμα και σε περιπτώσεις που υπήρχε πραγματική ανάγκη εργασίας, προσπέρασαν αντικανονικά έναν άλλον υποψήφιο που δεν παρακάλεσε τον «κομματικό ΟΑΕΔ».

Όμως, το «δώσε και σε μένα μπάρμπα» κουράζει ακόμα και τον… μπάρμπα. Γιατί ο «βολεμένος» έχει αδέρφια, ξαδέρφια, γνωστούς. Θα τους πει την πατέντα και θα θέλουν κι αυτοί. Κι έτσι, ο πρωταθλητής της πελατειακής συναλλαγής, Βενιζέλος, έκανε την προσωπική του… υπέρβαση και στο Σύνταγμα του 2001 έβαλε μαζί με το άρθρο για την (μη) ευθύνη Υπουργών κι ακόμα ένα: το άρθρο 103. Εκεί, στην παράγραφο 2 διαβάζουμε: «Απαγορεύεται η από το νόμο μονιμοποίηση προσωπικού που υπάγεται στο πρώτο εδάφιο ή η μετατροπή των συμβάσεών του σε αορίστου χρόνου. Οι απαγορεύσεις της παραγράφου αυτής ισχύουν και ως προς τους απασχολούμενους με σύμβαση έργου». Μάλιστα το πρώτο εδάφιο, που μνημονεύεται πιο πάνω, λέει ότι σε οργανικές θέσεις που είναι άδειες (θέσεις, δηλαδή, με χαρακτήρα μονιμότητας) μπορούν να προσληφθούν μη μόνιμοι υπάλληλοι, με συμβάσεις έργου. Ε, ούτε κι αυτοί επιτρέπεται να μονιμοποιηθούν! Όποιος έχει μια παραπάνω ευαισθησία με τα ελληνικά δεν μπορεί να μην παρατηρήσει την απρόσεχτη, αλλά ένοχα αντιφατική σύνταξη«απαγορεύεται η από το νόμο…»!

Τι θα πει «απαγορεύεται η από το νόμο…»; Απαγορεύεται από το Σύνταγμα, κι αν απαγορεύεται από το Σύνταγμα δεν υπάρχει περίπτωση να θεσπισθεί νόμος που να καταστρατηγεί αυτό το άρθρο! Έτσι γίνεται στη Δημοκρατία, ε; Ή, μήπως, ο Βενιζέλος ήταν σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα προκύψει νόμος που θα παραβίαζε το Σύνταγμα και έσπευσε να το προφτάσει; Βέβαια οι κακές γλώσσες λένε ότι τον συμβούλεψε ο Πάγκαλος πως μόνο αν τους έχεις όλους αυτούς σε διαρκή «ομηρία» μπορείς να ελπίζεις στην ψήφο τους. «Αν τους μονιμοποιήσεις τους έχασες» του είπε η παλιά καραβάνα της πολιτικής. «Και πρασινοφρουροί να είναι, του διευκρίνησε, είναι έτοιμοι να ψηφίσουν το πρώτο κ…λόπαιδο που θα τους δώσει πέντε δεκάρες παραπάνω». (Τότε ο Τσίπρας μόλις είχε τελειώσει από τις καταλήψεις στο Λύκειο και συνέχιζε με τις καταλήψεις στο Πολυτεχνείο.) Αλλά, είπαμε, κακές γλώσσες είναι αυτές, δεν θα τις πιστέψουμε κι όλας…

Κι ερχόμαστε στο σωτήριο έτος 2004. Πρωταθλητές Ευρώπης, Ολυμπιακοί, τελετές, το παιδί με τη βάρκα που έμπαζε από τότε νερά αλλά κάναμε ότι δεν τα βλέπαμε… Τόσοι έφαγαν, να μη σιγουρέψουν τη μάσα και οι κακόμοιροι συμβασιούχοι; Και βρέθηκε ο σωστός άνθρωπος στη σωστή θέση: Πάκης!

Με το διάταγμα 164/04 μονιμοποιεί τους πελάτες συμβασιούχους εξευτελίζοντας το Σύνταγμα δυο φορές: πρώτον διότι γράφει στα παλιά του τα παπούτσια την ξεκάθαρη απαγόρευση του άρθρου 103 και δεύτερον διότι το κάνει όχι με νόμο ψηφισμένο από τη Βουλή αλλά με προεδρικό διάταγμα! Τα προεδρικά διατάγματα είναι, στην ουσία, νόμοι έκτακτης ανάγκης. Το Σύνταγμα προβλέπει συγκεκριμένο, αυστηρό πλαίσιο για την έκδοσή τους, γιατί αλλιώς δεν θα χρειάζονταν η Βουλή! Σιγά να μην ιδρώσει το αυτί του Πάκη. Τραβάει ένα ξεγυρισμένο διάταγμα και εν μια νυκτί οι στρατιές των δικών μας παιδιών στρογγυλοκάθονται στο Δημόσιο! Μόνο το ΚΚΕ διαμαρτύρεται ότι ήταν λίγοι όσοι μονιμοποιήθηκαν! Φαίνεται ότι αυτή η καραμπινάτη παρανομία άφησε κάποιους –προφανώς δικούς τους– απ’ έξω!

Πόσοι μπήκαν στο μισθολόγιο τότε; Με τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς 40.000 μόνο για το 2004. Πόσοι από τότε; Εκατοντάδες χιλιάδες! Κι επειδή ο Πάκης δεν ήθελε να αφήσει κανέναν πελατάκο με το παράπονο, ένα χρόνο μετά έκανε την περίφημη συνέντευξη στο ΑΣΕΠ που έδινε διπλάσια μόρια απ’ ό,τι όλα τα άλλα μαζί: πτυχία, δεξιότητες, εξετάσεις. Έτσι, ακόμα και μέσω ΑΣΕΠ, ο δικός μας «σκράπας» άφηνε άφωνη την εξεταστική επιτροπή («μιλημένη» κι αυτή) με την ιδιοφυΐα του και έμπαινε με τα τσαρούχια κλείνονας την πόρτα στον αριστούχο χωρίς κομματική ταυτότητα. Φίλος, παλιός βουλευτής που τα βρόντηξε νωρίς, μου έλεγε ότι τα κόμματα είχαν μοιράσει με ποσοστά τις προσλήψεις. Ποσόστωση υπήρχε και μέσα στο ίδιο το κόμμα. Τόσους θα διορίσει ο βουλευτής, τόσους η τοπική οργάνωση και τόσους τα κεντρικά!

Πόσο κόστισε σε σένα και σε μένα το χουβαρδαλίκι του Πάκη; Να πιάσουμε μόνο τους συμβασιούχους του 2004: 40.000 x 30.000 μέσο μισθολογικό κόστος/άτομο μάς κάνει 1 ΔΙΣ 200 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ! Τόσα υπεξαίρεσε ο Παυλόπουλος από το δικό σου και το δικό μου ιδρώτα. Πάνω από 11 δις μέχρι σήμερα, μόνο για αμοιβές των μονιμοποιημένων πελατών της πρώτης χρονιάς!

Φυσικά, δεν ήταν ο μόνος. Αλλά η περίπτωσή του είναι case study. Kαι καθώς το κακό σπυρί φαίνεται ότι άρχισε να σπάει, είναι καιρός να μη λέμε μόνο τα πράγματα με το όνομά τους αλλά και τους πράξαντες. Τα πολλά λεφτά δεν ήταν στην απευθείας κλοπή. Ήταν στην έμμεση – τη νομότυπη, σ’ αυτή που τη βάφτιζαν κοινωνική πολιτική και διέλυσε και την κοινωνία και την παραγωγή και την ηθική και το μέλλον μας. Η ιστορία τούς χρωστάει ακόμα ένα πρωτοσέλιδο, σαν του Παπαγεωργόπουλου».
www.zougla.gr/politiki/article/tzimeros-...a-legete-pavlopoulos

Αφού πρώτα βγάλανε δις με χρεοκοπίες, ομόλογα κλπ., τώρα μας πετάνε και μερικά ψίχουλα για να τους ευγνωμονούμε...


90 τόνους πετρέλαιο χαρίζει σε σχολεία της Θεσσαλονίκης ο Σόρος

Στη δωρεά πετρελαίου θέρμανσης σε σχολεία της Θεσσαλονίκης αποφάσισε να προχωρήσει ο Τζορτζ Σόρος, με την Οικονομική Επιτροπή του Δήμου να αποδέχεται... την κίνησή του με καχυποψία λόγω της φιλοσκοπιανής του στάσης.
Χορηγία στον δήμο Θεσσαλονίκης αποφάσισε να κάνει ο γνωστός μεγαλοεπενδυτής Τζορτζ Σόρος, δωρίζοντας 50-90 τόνους πετρελαίου θέρμανσης σε δημόσια ιδρύματα που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Δημοκρατία». Η εφημερίδα αναφέρει, ότι η πρόταση διαβιβάστηκε επίσημα με επιστολή στον δήμαρχο Γιάννη Μπουτάρη από στέλεχος της οργάνωσης του Τζορτζ Σόρος Open Society Foundations, ενώ όπως δήλωσε ο δημοτικός σύμβουλος Βενιαμίν Καρακωστάνογλου η κίνηση αυτή έγινε δεκτή αλλά με με επιφύλαξη, λόγω της γνωστής φιλοσκοπιανής στάσης του Σόρος, ενώ όπως δήλωσε ο αντιδήμαρχος Οικονομικών Χασδάι Καπόν «το γεγονός ότι ο Δήμος Θεσσαλονίκης δέχθηκε την προσφορά, δεν σημαίνει ότι θα ονομάζονται τα Σκόπια Μακεδονία».