Φως στο τούνελ ή βαθύ σκοτάδι;

Εγω πάλι λέω αντί να πάρει φωτιά ο κώλος του Leona να πάμε μεθαύριο όλοι στην απεργία και να βάλουμε φωτιά στον κώλο των πολιτικών πριν πάρει ο δικό μας....

Η πολυστερίνη που μονώνει τα, από πετρέλαιο δεν γίνεται;
Εκτός και αν εννοούσες να μονώσουμε τα σπίτια με αχυρόμπαλες.

Η προστιθέμενη αξία που αποκτά το προϊόν πολιστερίνη, σε σχέση με την πρώτη ύλη πετρέλαιο, είναι που έχει σημασία και αυτή είναι Ελληνική.
Όσο για το που θα βρεθούν τα λεφτά; Ας έλεγε το κράτος ότι απαλλάσονται από φόρους όσα ακίνητα αναβαθμιστούν και σου έλεγα μετά.
Σημ. Από κινητό γραφω, δεν μπορώ να μπω σε λεπτομέρειες

giogud έγραψε: Η προστιθέμενη αξία που αποκτά το προϊόν πολιστερίνη, σε σχέση με την πρώτη ύλη πετρέλαιο, είναι που έχει σημασία και αυτή είναι Ελληνική.
Όσο για το που θα βρεθούν τα λεφτά; Ας έλεγε το κράτος ότι απαλλάσονται από φόρους όσα ακίνητα αναβαθμιστούν και σου έλεγα μετά.

Συγνώμη, μα το ελληνικό κράτος δεν θέλει να απαλλάξει κανέναν από φόρους. Αντιθέτως.
Ποιους άλλους θα βρει να αρμέγει;
Για το ίδιο κράτος μιλάμε;

giogud έγραψε:

Ας έλεγε το κράτος ότι απαλλάσονται από φόρους όσα ακίνητα αναβαθμιστούν και σου έλεγα μετά.

Εδώ θέλουν να φορολογήσουν τα αγροτεμάχια στα κατσάβραχα της Ανω Ραχούλας και των Ασπρων Χωμάτων...

Το Κράτος είμαστε μείς. Δε γίνεται αυτό το Κράτος να είναι εχθρός μας, να το βλέπουμε με καχυποψία (αν και συχνά είναι χαρακτηριστικό μας), δε γίνεται να τιμωρεί πρακτικές που το ίδιο δημιούργησε για να πάρει τις ψήφους μας κάποτε.
Όταν τόσα στραβά έγιναν με την ανοχή του, πρέπει να βοηθήσει το ίδιο στην αποκατάσταση της τάξης.
Ναι έκανα βλακεία που αγόρασα αυτοκίνητο 3,500 κυβικά, με τον ευνοϊκό νόμο που δεν έβαζε τεκμήριο μέχρι τις 50.000€. (δεν έχω τέτοιο). Πήγα και πλήρωσα 70.000 (και με δάνειο και με υποτιμολόγηση ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΗΞΕΡΑΝ ΚΙ ΕΚΑΝΑΝ ΤΗ ΠΑΠΙΑ), γιατί ήμουν ηλίθιος. Δε λογάριασα κόστος βενζίνης, κόστος συντήρησης. Σήμερα θα ήμουν υποχρεωμένος έτσι κι αλλιώς να το πουλήσω. Όμως η αλλαγή του νόμου, το ξαφνικό υπέρογκο τεκμήριο, απαξιώνει την αξία του εντελώς και κανείς δε το θέλει. Με απόφαση του Κράτους λοιπόν, χάνω πρώτα τη περιουσία μου και τα χρήματα που έδωσα ΕΝΤΕΛΩΣ κι αν το χω και με δάνειο μου μένει ΚΑΙ το δάνειο. Θέλω να το ξεφορτωθώ, καταλαβαίνω το λάθος μου και θέλω ν αλλάξω… αλλά αυτό σημαίνει απλή καταστροφή.
Αγόρασα σπίτι 200τ.μ. Το έκαναν πολλές οικογένειες υπαλλήλων. (δεν πήρα). Τα βαλαν κάτω και μέτρησαν τόσα για δόση δανείου, τόσα για πετρέλαιο, τόσα για ρεύμα. Οι τόκοι ήταν φοροαπαλλαγή, ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ να το κάνουν (ποιότητα ζωής, έτσι την αντιλαμβάνονταν) Το Κράτος ανέχθηκε ένα δάνειο που κανονικά ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ να δοθεί. Αντί να ρωτήσει πως(????) θα το πληρώσεις, το φοροαπάλλαξε κιόλας. Αντί να ρωτήσει πως(????) θα το ζεστάνεις… επέτρεπε και δάνειο για κάτι περισσότερο.
Σήμερα μείωσε τους μισθούς (σωστά ήταν υπερβολικοί), ….σήμερα όμως ρωτάει και πράττει εκ των υστέρων:
- Πως μπορείς και πληρώνεις τέτοια δόση?
- Διπλασίασε τη τιμή του πετρελαίου
- Αύξησε τη τιμή της ΔΕΗ.
- Ρωτάει εκ των υστέρων και φορολογεί τη μεγάλη ακίνητη περιουσία.
- Θεωρεί τεκμήριο τα μεγάλα σπίτια.
- Αυξάνει τις αντικειμενικές αξίες, τους φόρους πώλησης…
Δείχνει να κάνει οτιδήποτε για να με παγιδέψει, να με αναγκάσει να πουλήσω τζάμπα, με θεωρεί υπεύθυνο για κάθε πολεοδομική παράβαση (αποκλειστικά τον ιδιοκτήτη) και μου βάζει πρόστιμο και ΓΕΝΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΧΥΤΗ Η ΕΧΘΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ προς τα λάθη των πολιτών, που φέρει όμως το ίδιο μια μεγάλη ευθύνη γι αυτά.
Θέλω να απαλλαγώ από το λάθος μου, τώρα καταλαβαίνω, αλλά βρίσκομαι αντιμέτωπος ΚΑΙ με μια διάχυτη εχθρότητα. Πάντα σε τέτοιες αποφάσεις υπάρχει κόστος, αλλά με τη στάση του είναι σα να θέλει να με συντρίψει. Οι προνοητικοί, αυτοί που έζησαν με σύνεση, έτσι κι αλλιώς επιβραβεύονται.
Ήδη οι περισσότεροι έχουν καταλάβει, είναι αντιμέτωποι με τις αποφάσεις του παρελθόντος. Αναγκαστικά οι περισσότεροι, αλλά είναι υποχρεωμένοι ν αλλάξουν πορεία. Όταν όμως αντιμετωπίζουν και τέτοια διάθεση εκδίκησης, τότε γίνονται αρνητικοί. Τότε δημιουργείται μίσος μεταξύ κράτους και πολίτη, καθώς νοιώθει πως δεν βρίσκει στοιχειώδη συμπαράσταση. Η άρνηση πλέον δε δημιουργεί «συνειδητούς» πολίτες, διατεθειμένους να παλέψουν για κάτι καινούργιο για τους ίδιους και το Κράτος τους. Αποφάσεις που λαμβάνονται από πολιτικούς που πριν εξυπηρετούσαν «αλλιώς» δεν αναγνωρίζονται και δημιουργούν μεγάλες τάσεις απείθειας προς τους νέους νόμους, έστω κι αν είναι σωστοί.
Πρέπει ν αλλάξουμε δεδομένα, αλλά αν αυτό σημαίνει ταφόπλακα για τη ζωή μας και μας τους ίδιους, αυτή η αλλαγή θα γίνει με λάθος τρόπο. Η ήδη πελατειακή σχέση κράτους – πολίτη, θα γίνει άρνηση του προς τους νόμους. ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΠΡΟΣΔΟΚΟΥΜΕΝΗ ΑΛΛΑΓΗ. Αν ο πολίτης δεν πιστέψει σε νόμους και διαδικασίες, αν θεωρεί πως με «όποιο» τρόπο απλά του φορτώνουν τη λάθος διαχείριση και κανείς άλλος δεν αναλαμβάνει τη παραμικρή ευθύνη γι αυτήν, τότε δε πρόκειται να συναινέσει σ αυτήν. Οι ήδη πολιτικοί που χρόνια εμπλέκονται σ αυτές τις διαδικασίες, δεν έχουν τη «πιστοποίηση» πως έχουν τη συνείδηση να προχωρήσουν σ ένα καινούργιο δρόμο για την Ελλάδα. Ο απλός κόσμος έχει την αίσθηση πως θέλουν να καλύψουν τις δικές τους αμαρτίες (και των κομμάτων τους), καθώς αν τις αποκαλύψουν δε μπορούν να σταθούν. Αρκούμαστε όλοι έτσι να παρακαλάμε για «δανεικά» που θα βοηθήσουν ίσως για λίγο να λασκάρουμε από τη πολύ άσχημη κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή, αλλά σίγουρα δε θα βοηθήσει στην ποθούμενη ανάπτυξη, με όραμα, βάθος και ουσία για όλους.

Δυστυχώς πλέον ο Έλληνας μισεί το κράτος του! Αυτό δεν έχει ξανασυμβεί! Μπορεί να το έκλεβαν κάποιοι παλαιότερα όμως ήταν λίγοι, λιγότεροι πάντως από αυτούς που το αγαπούσαν. Το κράτος που δεν προσφέρει στον πολίτη, ούτε παιδεία, ούτε υγεία, ούτε πρόνοια, ούτε ευταξία, ούτε τίποτα και τον ξεζουμίζει καθημερινά εισπράττοντας και ανακαλύπτοντας νέους φόρους, μειώνοντας ταυτόχρονα μισθούς συντάξεις και λοιπές ''δαπάνες'', ΔΕΝ ΑΓΑΠΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ! Καταλήξαμε λοιπόν από ένα δεσμό αγάπης στο μίσος πολίτη-κράτους και κράτους-πολίτη. Αν δεν ξαναγαπήσει ο Έλληνας το Κράτος, το φως στο τούνελ θα το βλέπει μόνο η Νικολούλη!