Χτιστή ξυλόσομπα (μασίνα) με πήλινα μπουριά

Περισσότερα
4 Χρόνια 4 Μήνες πριν #168738 από dimlyk
πραγματικα υπεροχη δεν εχω αλλα λογια να εκφρασω αυτο που μας εδειξες ....
για τον ελκυσμο ...μαλον θα πρεπει να πειραματιστειτε δοκιμαζοντας αυτο που σκεφτηκατε γιατι θεωρητικα υπαρχει προβλημα ,,,ομως αυτες οι κατασκευες υπαρκτες σε καποιες βορειες χωρες "δημιουργουν" απο μονες τους ελκυσμο μια και δεν χρειαζοντε υψηλες ταχυτητες καπναεριων αντιθετα η αργη κινηση βοηθαει στο να μεταφερεται η θερμοτητα σε ολη αυτη την μαζα γηινων υλικων ...ισως χρειαστει προσοχη στο αναμα με μικρα ξερα κλαρακια ωστε να αποκτησει θερμοκρασια η καμιναδα και να κρατησει τον απαιτουμενο ελκυσμο....προτιμοτερο θα ηταν αν ειναι δυνατον να κατασκευαστει το κοματι που θα ενωνει την μασινα ψστε να γινει οσο το δυνατον μεγαλυτερο εστω και κολορουκωνικο


Η δυστυχία αυτού του κόσμου είναι ότι οι ηλίθιοι είναι γεμάτοι αυτοπεποίθηση
Αγάπα τους εχθρούς σου - αυτό θα τους τρελάνει

Παρακαλούμε Σύνδεση ή Δημιουργία λογαριασμού για να συμμετάσχετε στη συζήτηση.

Περισσότερα
4 Χρόνια 4 Μήνες πριν #168743 από drer
Η καμινάδα (για την ακρίβεια και τα 2 μπουριά) έχουν στη βάση τους κάτι σαν "πορτάκια" αριστερά και δεξιά που δεν φαίνονται στην φωτογραφία και για καθαρισμό αλλά και για το "ζέσταμά" τους. (Άλλο ένα τέτοιο "πορτάκι" έχει και στην κορυφή του γύψινου διάκοσμου που ενώνονται τα μπουριά σε ένα κεντρικό, επίσης για τον καθαρισμό).
Σωστά αναφέρετε πως όταν ζεσταθούν τα μπουριά δημιουργείται φυσικός ελκυσμός και δεν υπήρχε κανένα θέμα με τον καπνό - επίσης η σόμπα πρακτικά δεν "έσβηνε" εντελώς ποτέ για πολλούς μήνες, ή μάλλον δεν προλάβαινε να κρυώσει εντελώς για να το θέσω πιο σωστά. Όταν πια ζέσταινε ο καιρός γινόταν ο παραδοσιακός καθαρισμός της κτλ.
Την πρώτη φορά που η σόμπα άναβε ξανά, ο παππούς με ένα μακρύ πηρούνι που έβαζε μέσα από τα πορτάκια αυτά άναβε εφημερίδες μέσα στα μπουριά για να ζεσταθούν και μετά άναβε φωτιά στο θάλαμο καύσης. Με αυτό τον τρόπο δεν παρουσίαζε πρόβλημα με τα καπναέρια.
Αναφορικά με αυτό που περιγράφετε για την ιδιοκατασκευή ένωσης της μασίνας με τα μπουριά, ο χώρος από τη μασίνα μέχρι την έναρξη της πήλινης κατασκευής των μπουριών είναι ελάχιστος - πρακτικά λίγα εκατοστά μετά την υπάρχουσα έξοδο καυσαερίων της μασίνας στην οποία θα "καθόταν" μεταλλικό μπουρί αν την τοποθετούσαμε κανονικά, ξεκινάει στη δική μας περίπτωση το μικρότερης διαμέτρου πήλινο. Οριακά θα χωρέσει διακλάδωση για το 2ο μπουρί αριστερά.
Σε κάθε περίπτωση πάντως σας ευχαριστώ για την απάντησή σας. Είναι συγκινητικό πως το έργο ενός ταπεινού μάστορα που έφτιαχνε με απλά υλικά ένα συνηθισμένο αντικείμενο καθημερινής χρήσης για εκείνη την εποχή ακόμη και σήμερα προκαλεί ενδιαφέρον.

Παρακαλούμε Σύνδεση ή Δημιουργία λογαριασμού για να συμμετάσχετε στη συζήτηση.

Περισσότερα
4 Χρόνια 4 Μήνες πριν #168753 από dimlyk
καποια πραγματα ειναι αναντικαταστατα ...αυτο το απλο αντικειμενο κρυβει πισω του μια εμπειρια 10αδων η και 100αδων χρονων και λειτουργει αψογα σε αντιθεση.... χωρια που μπορει να δουλευει 10ετιες ακομα με καποια συντηρηση
σχετικα τελευταια εγινε "μοδα¨" στην αμερικη η mass stove που στηριζεται στην λογικη του να ζεσταινω μεγαλες μαζες ,πετρινους παγκους τοιχους κλπ
αυτο που αναρωτιεμεαι ειναι που εμαθε ο παπους σου την τεχνη μια και ειναι η πρωτη φορα που συνανταω κατι τετοιο


Η δυστυχία αυτού του κόσμου είναι ότι οι ηλίθιοι είναι γεμάτοι αυτοπεποίθηση
Αγάπα τους εχθρούς σου - αυτό θα τους τρελάνει

Παρακαλούμε Σύνδεση ή Δημιουργία λογαριασμού για να συμμετάσχετε στη συζήτηση.

Περισσότερα
4 Χρόνια 4 Μήνες πριν #168754 από drer
Θα σας μεταφέρω την απάντηση για το πώς έμαθε την τέχνη όπως την έλεγε εκείνος:

Παλιά οι τεχνίτες κρατούσαν τα μυστικά της τέχνης τους επτασφράγιστα (π.χ. οι πετράδες) και μάλιστα χρησιμοποιούσαν ειδική ορολογία για να μην καταλαβαίνουν οι "αμύητοι" τι λένε, τι κάνουν, κτλ. Ο παππούς ήταν κι αυτός μάστορας - έκανε και άλλες οικοδομικές εργασίες, όχι μόνο σόμπες και διακρινόταν κι αυτός από μια τέτοια μυστικοπάθεια για τη δουλειά του.
Ειδικά για την τέχνη της σόμπας, κάποια στιγμή έτυχε να περάσει από το χωριό ένας παλιός μάστορας (δε ξέρω δυστυχώς περισσότερες λεπτομέρειες) που έκανε ακριβώς αυτή τη δουλειά, έχτιζε δηλαδή σόμπες και είχε τη φήμη του καλού τεχνίτη. Ο μάστορας αυτός όπως και οι υπόλοιποι επαγγελματίες δεν αποκάλυπταν σε κανένα τα μυστικά τους ειδικά για μια τέτοια εργασία που θέλει τέχνη και εμπειρία (π.χ. οι "δαίδαλοι" για τα καυσαέρια στο σώμα της σόμπας δεν έχω ιδέα πώς φτιαχνόντουσαν από τον παππού για να δουλεύει έτσι, ούτε και τα ακριβή μίγματα υλικών) και μάλιστα απαιτούσε στα σπίτια που πήγαινε για να χτίσει μια σόμπα να δουλεύει μόνος του με κλειστές πόρτες, χωρίς βοηθούς ή άλλα άτομα παρόντα. Έφερνε τα υλικά του και έφτιαχνε τα χαρμάνια επιτόπου μυστικά. Δε νομίζω ότι ο παππούς υπερέβαλε για την τόση μυστικότητα, γιατί ο εν λόγω μάστορας όπως και ο κάθε μάστορας που έκανε κάτι τόσο εξειδικευμένο σίγουρα θα φρόντιζε να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να διαφυλάξει την πελατεία του - ακόμη και να δουλεύει με σφραγισμένες πόρτες. Η δύναμη του μονοπωλίου βλέπετε.
Ο παππούς λοιπόν όντας δαιμόνιο πνεύμα, ζήτησε από ένα γείτονα που θα του έφτιαχνε τότε σόμπα ο φημισμένος αυτός μάστορας, να τον αφήσει να κρυφτεί σε μια σοφίτα που είχε αραιά ξύλα στο πάτωμά της και έβλεπες από τις χαραμάδες το χώρο από κάτω, ακριβώς στο δωμάτιο που δούλευε ο μυστήριος μάστορας για το χτίσιμο της σόμπας κλειδαμπαρωμένος. Ο παππούς νέος τότε και με αντοχές, έκατσε αμίλητος όλη μέρα από το χάραμα ως το βράδυ χωρίς ούτε καν νερό, είδε την τεχνική του μάστορα και ξεκίνησε να πειραματίζεται χτίζοντας και αυτός σόμπες. Σιγά-σιγά τελειοποίησε την τεχνική του, άλλαξε κάποια πράγματα και προσάρμοσε κάποια άλλα, και έφτιαξε και τα "χαρμάνια" των υλικών που έλεγε πως είναι πολύ σημαντικά για την τελική επιτυχία σύμφωνα με τα τοπικά διαθέσιμα υλικά. Έτσι σιγά-σιγά απέκτησε κι αυτός τη φήμη του μάστορα που φτιάχνει χτιστές σόμπες, μέχρι που πια δεν είχε το κουράγιο να συνεχίσει να φτιάχνει σόμπες. Το δυστύχημα είναι πως δεν άφησε πουθενά οδηγίες ή σχέδια για τις σόμπες...

Παρακαλούμε Σύνδεση ή Δημιουργία λογαριασμού για να συμμετάσχετε στη συζήτηση.

Περισσότερα
4 Χρόνια 4 Μήνες πριν #168757 από stergiosbik
Δυστυχως μεσα στην βιασυνη μας να "προοδευσουμε",ξεχασαμε ποιοι ειμαστε και αφησαμε να πανε χαμενες οι γνωσεις,τα ηθη,τα εθιμα και οι αξιες μας ως εθνος.
Γνωσεις που οι προγονοι μας,αμορφωτοι ως επι το πλειστον,απεκτησαν με κοπο και πονο πολλες φορες.
Φροντισαν ομως,παρ'οτι φτωχοι και αναλφαβητοι να μην ξεχασουν τις ριζες τους και να διασωσουν την εμπειρια των παλαιοτερων τους.
Εξαιρετικη υλοποιηση.Δεν ειχα ιδεα οτι στην Ελλαδα κατασκευαζαν καποιοι ανθρωποι τετοια αριστουργηματα.

Δεν είναι ότι δεν είμαστε επαναστάτες. Απλά είμαστε άτυχοι που δεν είναι όπλο ο καναπές!!!


Παρακαλούμε Σύνδεση ή Δημιουργία λογαριασμού για να συμμετάσχετε στη συζήτηση.

Περισσότερα
3 Χρόνια 1 Μήνας πριν #172407 από georgepap31
Με τον ίδιο τρόπο χάθηκε και η συνταγή για το υγρό πύρ των Βυζαντινών. Την κρατούσαν ελάχιστα άτομα μόνο, τα οποία κάπου χάθηκαν ξαφνικά παίρνοντας μαζί τους το μυστικό..

Δεν πρέπει να δίνουμε σε ανθρώπους με ηλίθιες απόψεις την ικανοποίηση της οργής μας.

Nicolás Gómez Dávila, 1913-1994, Κολομβιανός συγγραφέας

Παρακαλούμε Σύνδεση ή Δημιουργία λογαριασμού για να συμμετάσχετε στη συζήτηση.

Χρόνος δημιουργίας σελίδας: 0.070 δευτερόλεπτα
Powered by Kunena Φόρουμ